Hayat;uzun bir yol..yola kiminle çıktığın başta önemli değilse bile yolun meşaketi arttıkça ve sen yoruldukça yanında kimin olduğu önemlidir ..İnsan aslında yanındakilerle büyümüyor mu? diye düşünüyorum bazen.. Ailemizin ve yanımızdakilerin varlığı.Olmazsa olmazlarımız..Ve bunun yanında farklı hayatlar yaşasak da benzer sevdalarımız var aslında..           Hepiniz belli bir dönemde büyük bir sevdadan geçmediniz mi..Yol ayrımlarında yer yön levhalarına yüreğinizin sesini kaydetmediniz mi.. Kırılmış da olsa ayna, güzel görmeyi umut etmediniz mi..Bir kahve bahanesine yan yana yazılmış nice 40 yıllara, o yüce hatrı hediye etmediniz mi.. Kalbinizde ki iyilikleri sevdiğiniz kişiye karşılıksız nakletmediniz mi.. Kiminiz, hayat arkadaşım diyerek ömür boyu sevmeye imza atmadınız mı..ya da kimileriniz,yokluğunda değerini anlamadınız mı...Bir kitap yazar gibi her anınızı onunla tamamlayıp anılarınızı çoğaltmadınız mı... Sevmenin, her haline yeni bir isim bulmadınız mı.. Benim sevgim en büyüğü diye düşünmediniz mi.. Aşka gönül kapınızı son sürat açmadınız mı... Kimimiz bunları yaşarken kimisi vardır,sevmekten gider..  Çünkü,O sadece gitmeyi sevmiştir..  Ve ona "gitmek", herşeyden cok yakısmıstır.  Diyceğim şu ki, seviyorsanız sahip çıkın sevginize çünkü sonunu göremeyeceğimiz dünyada ömürlük sevda zor bulunuyor bu zamanda.. Ama şunu da unutma hep kalsın aklında...Gitmek istiyorsa bırak gitsin,ya aklının gideceği yer de bekleyeni vardır, ya da kalbinde varamadığı yolları dardır. Hani gitmese kalsa? Ne aklı sende olacaktır ne de o dar yollar sana varacaktır. Boşver gitsin.
Editör: TE Bilisim