Hatırlayanlar olacaktır küçükken legolar yapardık, saatlerce uğraşır şekil verdiğimiz son haliyle de inanılmaz mutlu olurduk.Sonra bir tetris verdiler elimize, yine parçaları en doğru şekliyle yerleştirmeye çalıştık.Pür dikkat uygun şekli en uygun yere monte etmeye çabaladık ki yanmayalım.Puzzle'lar yaptık, bazen 500 parçalık bazen 1000 parçalık resimleri bir araya getirmeye uğraştık, fazla büyüğüne de cesaret edemedik her zaman.Çünkü o kadar parçayı bir araya getirmek hiç de kolay değil.E biraz da deli işi. * * * Aslında hayatımız boyunca öyle ya da böyle parçaları bir araya getirmeye çalışmışız hep, bir bütün oluşturmak adına.Kendi hayatımıza baktığımızda orada da durum pek farklı değil.Herkesin hayatının parçaları kendine saklı, kendine has.Her biri bambaşka bir gizem barındırıyor içerisinde ve aynı lego yaparken, tetris oynarken, puzzle şekillendirirken olduğu gibi bizler de hayatın bize getirdiği parçaları zamanla birleştiriyoruz.Sabırla, azimle, inançla doğru parçaları doğru yerlere oturtma mücadelesi veriyoruz.Baktık bir şeyler yolunda gitmiyor bozup yeniden yapıyoruz.Yap..boz..yap..boz..Belki de sadece bütüne ulaşma çabası bizimkisi ya da öyle öğrendiğimizden ötürü gelen bir alışkanlık.Adına her ne dersek diyelim.. * * * Nereye varmak istiyorum? Dediğim gibi bütüne ulaşma çabası da olsa alışkanlık da olsa bir gayesi var elbette o da bir araya getirme güdüsünün. O da ''İlişkilendirmek''. Parça bütün ilişkisi kurmak anlamak, kavramak, görmek, belki biraz hissetmektir, biraz da düşünce işidir.Ruh, kalp, beyin koordinasyonudur.İlişkisel düşünmeyi gerektirir.Olup biteni anlamak için her bir parça kıymetlidir.Biri bile gözden kaçırılmamalıdır. * * * Diyeceğim o ki çok erken yaşlarda bu yetiyi geliştirmeye başlamak ve parçalar arası ilişkiyi güçlendirmek üzerine bir başlangıç yapıyoruz.Hayata gerçek anlamda katılıp, etrafında olup biteni anlarken daha fazlası için tutku duymaya başlıyoruz.Biz resmin bütünü için kafa yormaya devam ederken, bu yolda en can sıkıcı sorunlardan, en güncel sorunlara soru sormaya, ilişkilendirmeye çabalıyoruz ve görüyoruz ki her şey farklı, çoğu şey artık eskisi gibi görünmüyor.Kendi parçalarımızı sağlam, kabul edilebilir temellere oturtmuş doğru bütünü yakalamışsak bu rahatlatıcı ve tamamlayıcı ama dışarıda örgütlü bir çaba var, aptallaştırarak yönlendirme çabası.Parçalar ve bütünleri birbirini temsil etmiyor ve doğru olabilecek bir bütünün içine kasıtlı olarak bir sürü yanlış parça yerleştirilmeye çalışılıyor.Unutmayın düşünen insanın aldanması çok daha zordur bu yüzden ''düşünün'', tüm parçaları tekrar ''gözden geçirin'' ve ortaya nasıl bir bütün çıktığını ''farkedin''. * * * Yazar Chuck Palahniuk'tan bir alıntıyla bitirmek istiyorum bu yazımı.. ''Parçaları kaybolmuş puzzle gibi artık insanlar.Kiminin ruhu, kiminin beyni ve çoğunun bir kalbi yok.'' Yorum sizin.. Görüşleriniz ve iletişim için adreslerim instagram: beril dikmen facebook: berildikmen