Gün geçmiyor ki imarsız haber olsun. Dün Salı günü yine imar haberi; Manisa Büyükşehir Genel Sekreteri Sayın Halil Memiş “Halkın iradesine saygı duyun” hangi konuda imar konusunda. Mimarlar müteahhitler arsa sahipleri gecekonducular emlakçılar… Tüm Manisa desem yeridir. Halbuki aradan iki sene geçti akıllar başlara yeni mi geldi? Kimi dört gözle bekliyor, kimi tarlamı satayım mı diyor, kimi bu plan ne zaman gelecek diyor. İki sene önce ki sessiz çoğunluğun sesi bunlar. -Meclise gelip konuşalım mı? -İmza toplayalım mı? -Cengiz Başkana çıkalım mı? -Nasıl derseniz öyle yapalım. Geçen dönem çok dedik, çok konuştuk, kapı kapı, kahve kahve, mahalle mahalle dedik. Kahve duvarlarına imar paftaları mı asmadık? Masalara mı yatırmadık? Sokaklarda bayrak gibi mi sallamadık? İki cazgıra sattınız, iki arsıza sustunuz, iki yüzsüze yüz verdiniz. Ne değişti? İki senede milyon mu olduk? İki senede yerimiz mi dar geldi yenimiz mi? Hayır hiç bir şey değişmedi. Çarık ayağı sıktı ayakta nasırı acıttı. Seçim zamanı olmayacak sözler verenler utançlarından imarı ağızlarına alamıyorlar. Ama kalemi ellerine alıp kendileri çizecekler o zamanda gelecek, çok biliyorlar ya. Hadi bakalım at da sizin meydan da, düğün de sizin halayda, davulda sizde tokmak da. Gördük nasıl plan yapıldığını Muradiye beldesi üç mahalleydi. Kapandı tek mahalle oldu. Çarpık ki hem de nasıl, şeytan böyle çarpmaz. Beş kat bitişik nizam illetini buraya da bulaştırmışlar. 6000 nüfus 66 ya (66000) bağlanmış. Muradiye sağı solu hemencik ova ya; yeşil alan, top sahası, park bahçe kabul edilmiş! Mektep mederese yok, cami mescid yok, yol yok yöntem yok,iki duvar arası dar yollar çok. Toki Akgedik’e, Muradiye 66’ya bağlanmış. Bölgesel mevzi plan yapılmış, hani bunların sosyal donatıları adam başına düşen yeşil alan, ticaret, ibadet, eğitim, (yetmiyorsa nüfusu azaltın) otopark, çevre etkilişimleri… Yok. Adam gece vakti yoldan geçiyor biri de zemin kat penceresine tırmanmış korkuluğunu demir testeresi ile kesiyor hırsızlık yapacak. Yoldan geçen. -Ne yapıyorsun birader? -Keman çalıyorum der, hırsız. -Sesi duyulmuyor ya? -Sabah duyulacak. İşte Güzel Muradiye muradına erecek ama on seneye kalmaz sesi duyulur. Manisa 20 senede ses verdi. Yol dar yen dar otopark park bahçe okul nasıl şimdi ses geliyorsa Manisa’dan, sabaha kalmaz Muradiye’den de ses gelecek. Hatta şimdiden gümbürtü kopmuş. Gözünü dört açıp bekleyenler, biz imarı görmedik diyenler, neredesiniz? Bu memleket bir tek Muradiye mi demek? Bir tek Muradiye’ye de plan olmaz demenin yanında Muradiye’ye böyle plan yapılmaz deseniz ya. Büyük 5000’lik plan olmayınca Muradiye bizi idare eder mi diyorsunuz? Pantolon olmadı gömlek verelim yani. Yazık. Bu Manisa hepimizin; burada çocuklarımız büyüyecek, okuyacak, bazıları adam olup geri gelecekler, burada yaşayacaklar, onlarında çocukları burada büyüyecek, yetişecek...artık imar değil kentler planlanıyor. Hizmet: Günü kurtarmak değil, geleceği planlamaktır. Geleceği tasarlamaktır. Gelecek nesli yaşatmaktır.